آرتمیا که از آن به گوشواره آبی و میگوی آب شور هم یاد می شود هنگام بلوغ با اندازه ای حدود 1000-800 میکرون و بعنوان غذای زنده با ارزش با اهداف ذیل مورد مصرف قرار می گیرد : تغذیه دوران لاروی انواع آبزیان (ماهیان تزئینی ، آب شور ، آب شیرین ، میگو و سایر سخت پوستان ) ، بالابردن نرخ بازماندگی بخصوص دوران لاروی آبزیان ، تسریع در روند رسیدگی جنسی آبزیان مخصوصا در بحث مولد سازی در سطح وسیعی از جهان بکار گرفته می شود. این موجود با ارزش با دارا بودن 70-50% پروتئین ، 20-4 % چربی و تمامی اسید های آمینه اصلی و اکثر اسیدهای چرب بمیزان مطلوب ، یکی از با ارزش ترین غذاهای زنده برای آبزیان محسوب می گردد بمنظور بررسی آخرین وضعیت پراکنش آرتمیا در آبگیر و دریاچه های شور استان گلستان ( آبگیر شور - دریاچه اینچه - منطقه قره سو – انبار الوم – استخر های شور مزرعه ضمیری) مطالعه ای انجام پذیرفت . کار نمونه برداری از تیر ماه 1386 لغایت خرداد ماه 1387 بطور ماهانه در دو ایستگاه شمالی(ایستگاه 1)، جنوبی(ایستگاه 2) دردریاچه اینچه صورت گرفت : بیشترین و کمترین مقدارشوری در ایستگاه 1 بترتیب با 295 و 95.3 گرم در لیتر در ماههای مرداد و بهمن و در ایستگاه 2 این مقدار بترتیب 289 و 101 گرم در لیتر در ماههای شهریور و بهمن بوده است. بیشترین و کمترین مقدار اکسیژن محلول بترتیب6 میلی گرم در لیتر در ایستگاه 2 و0.8 میلی گرم در لیتر در ایستگاه 1در ماههای بهمن و مرداد بوده است بیشترین و کمترین فراوانی آرتمیا در ایستگاه 1 بترتیب 95 %در اسفند و 0.58 %در اردیبهشت بوده است. بیشترین و کمترین عمق آب دریاچه در ایستگاه 1 بترتیب120و 40 سانتی متر در ماههای فروردین وخرداد ماه بوده است . طول ناپلی آرتمیا 491.9 میکرون - اندازه سیست 268.8 میکرون بوده است ، حداقل و حداکثر طول کل آرتمیای بالغ بترتیب 8.5 و 12.9 میلی متر و حداکثر و حداقل هماوری کل 105 و 12 بوده است. در نهایت تنها منطقه زیست دائمی آرتمیا دریاچه اینچه با مساحت تقریبی100 هکتار تعیین گردید