سگ ماهی کور ایران نام علمی: Nemacheilus smithi (Greenwood, 1976) نام انگلیسی: Blind loach خانواده: سگ ماهیان جویباری (Balitoridae) این گونه تنها گونه ماهی کور از خانواده سگ ماهیان جویباری است که پراکنش آن تنها در همان غار آبی، در استان لرستان که ماهی کور غار هم در آن زندگی می کند، محدود می شود لذا اهمیت فوق العاده ای از لحاظ ژنتیکی دارد. اولین نمونه از این ماهی کفزی توسط Anthony Smith در آپریل 1976 شناسایی شد. آنها علاوه بر اینکه از داشتن چشم محروم اند، رنگدانه و فلس هم ندارند. دومین جفت از سبیلک هایشان به خوبی رشد کرده و به انتهای سومین جفت سبیلک ها می رسد. متوسط طول بدن در آنها 45 میلی متر گزارش شده است. حداقل زمان لازم برای دو برابر شدن جمعیت آنها 15 ماه می باشد. سگ ماهی کور ایران از سال 1996 در فهرست قرمز گونه های در معرض خطر قرار گرفته است. باله مخرجی از 8 شعاع و باله پشتی از 11 تا 12 شعاع که همگی شعاع نرم می باشند تشکیل گردیده است. از خانواده سگ ماهیان جویباری، 4 گونه دیگر از جنس Nemacheilus شامل گونه های bergianus لوچ سفیدرود در حوضه دریای خزر و دریاچه نمک، perca در رودخانه کر و حوضه دریاچه مهارلو و دریاچه ارومیه، kermanshahensis در حوضه رودخانه های دجله و فرات و گونه hampurensis همگی علاوه بر داشتن رنگ آمیزی زیبا از اندازه های مناسبی هم برای نگهداری در آکواریوم برخوردار می باشند. گونه های ذکر شده از خانواده سگ ماهیان جویباری همگی بومی ایران بوده و پراکنش آنها به مکانهای ذکر شده محدود می گردد. علاوه بر این گونه ها، سگ ماهیهای منحصر به فرد دیگری هم در آبهای داخلی ایران یافت می شوند که آنها هم ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند. مانند لوچ تاجدار غرب (Nemacheilus malapterus) که در رودخانه دجله، کارون، تجن، کر و دریاچه ارومیه و دریاچه نمک پراکنش دارد، لوچ تاجدار ترکمتی (Turkmenian erested loach) که در حوضه رود تجن و حوضه دریای خزر دیده می شود و یا لوچ ببری Nemacheilus tigris که در حوضه رودخانه دجله و رود کارون پراکنش دارد. به هر حال جا دارد تا بر روی ماهیان این خانواده مطالعات گسترده تری در کشورمان صورت بگیرد.